چای کوهی به نامهای دیگری مانند توکلیجه و کلکنه نیز مشهور است. این گیاه، در اکثر نقاط دنیا پرورش پیدا میکند، در گذشته، از چای کوهی تنها به عنوان داروی درمان و التیام زخم استفاده میشده است. این نوع چای را بیشتر در نواحی غرب ایران و در مناطق کوهستانی میتوان یافت. مهمترین ترکیبات شیمیایی چای کوهی هاپیرین، ماده قرمز رنگ هایپریسین، تانن و اسید نیکوتینیک است.
چای کوهی، بسیار خوش عطر و بو و لذیذ است و میتواند جایگزین خوبی برای چای عصرانه یا ظهر باشد. همچنین از برگ و قسمتهای هوایی این گیاه در غذاهایی مانند شامی کباب و کوکو به عنوان معطر کننده استفاده میشود. چای کوهی فواید درمانی بیشماری دارد، برای آگاهی بیشتر از مضرات، خواص چای کوهی و طریقه مصرف آن با ما همراه باشید.
گیاه چای کوهی، از نظر طب قدیم ایران، دارای مزاج گرم و خشک است، لذا برای درمان بیشتر بیماریهای رطوبی و سرد مزاج مفید است. ماده قرمز رنگ هایپریسین که در برگهای چای کوهی، وجود دارد و با فشار دادن برگها از آن استخراج میشود برای التیام زخمها و درمان سوختگی ها به کار میرود. برخی خواص دارویی این گیاه عبارتند از:
با وجود خواص فراوان چای کوهی، زنان باردار مجاز به خوردن آن نیستند و حتى اگر بخور جوشانده این گیاه را در زیر رحم بدهند، سبب سقط جنین خواهد شد. همچنین کسانی که از قرص ضد بارداری، داروهای آسم و ضد سرماخوردگی و داروهای حساسیت استفاده میکنند بایستی از خوزدن چای کوهی پرهیز کنند. به طور کلی، مصرف زیاد چای کوهی برای افراد گرم مزاج مضر است و موجب خونآلود شدن ادرار میشود.
یک قاشق مربا خوری پر از چای کوهی، را در یک لیوان آب جوش ریخته و با قاشق خوب به هم بزنید. آنگاه روی آن را با یک نعلبکی بپوشانید و بگذارید مدت ۲۰ دقیقه بماند تا دم بکشد. سپس آن را صاف کرده و با کمی عسل میل کنید.
برای تهیه جوشانده این گیاه باید حدود یک قاشق چایخوری برگ و گل خشک گیاه را در دو فنجان آب جوش ریخته و آن را آنقدر بجوشانید تا یک فنجان باقی بماند، سپس آنرا مصرف کنید.
گروه آشپزی ستاره